"30 سال است که کار من این است، فعالیت داوطلبی جزئی از زندگی ام است؛ برهانی برای توجیه آن ندارم، همان گونه که نفس می کشم، کار داوطلبی می کنم، به نظر شما نفس کشیدن دلیل می خواهد؟"

این بینش پروفسور مزدا ست ،فرشته نجات کودکان اسکولیوزیس جهان ، کیوان مزدا در سال 1338 در آبادان زاده شد. پدرش  سیروس از زرتشتیان ایران بود و مادرش فرانسوی بود. وی در سن 7 سالگی به همراه خانواده اش به فرانسه مهاجرت کرد و تحصیلات عالی خود را در رشته پزشکی و جراحی ارتوپدی و فلوشیپ جراحی ستون فقرات به اتمام رساند.

 تکنیک خاص و ابداعی دکتر مزدا در اصلاح انحراف های ستون فقرات، هم اکنون در اکثر مراکز دنیا استفاده می شود و با این تکنیک منحصربه فرد امکان عمل های پیچیده ستون فقرات به وجود آمد.

کیوان مزدا رئیس بخش ارتوپدی کودکان «بیمارستان روبرت دوبره» پاریس و همچنین عضو سازمان پزشکان بدون مرز و مؤسسه «زنجیره امید فرانسه» بود. به واسطه هوش و پشتکار فوق العاده از مشهورترین جراحان ستون فقرات دنیا شد.

او یکی از برجسته ترین جراحان ستون فقرات دنیا و از پزشکان نیکوکار در دنیا به حساب می آمد.پروفسور کیوان مزدا جراح و پزشک چیره دست بود، همواره در امور خیریه پیش قدم بود. کیوان مزدا، پزشک ایرانی، فرانسوی سال ها به عنوان عضوی از سازمان پزشکان بدون مرز در کشورهای توسعه نیافته خدمت کرد

کیوان مزدا عضو موسسه «زنجیره امید فرانسه» بود. سازمانی غیردولتی که برای درمان کودکان در کشورهای جهان سوم خدمات فراوانی ارایه کرده. او هر سال همراه با همکاران داوطلبش به ایران می آمد و کودکان بیمار زنجیره امید ایران را معاینه و جراحی می کرد.

او از سال 1386 فعالیت خود را با نام مؤسسه زنجیره امید ایران در کشور زادگاهش نیز آغاز کرد و هر سال 4 بار برای معاینه و معالجه رایگان کودکان فاقد توان مالی و دارای بیماری های سخت و پیچیده به ایران سفر می کرد و در طی این سفرها سالی 2 بار نیز با همراهی تیم جراحی خود عمل های جراحی را در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان نورافشار انجام می داد. 

او معمولاً در سکوت خبری و بدون هیاهو با تیمش به ایران می آمد و کودکان بی بضاعت این کشور را عمل می کرد و به کشور فرانسه بازمی گشت. در آخرین سفر خود به ایران در شهریور 97، بیست وهشت کودک توسط ایشان و تیمشان تحت عمل جراحی قرار گرفتند.

کیوان مزدا سرانجام در 11 مهرماه 1397 و در سن 59 سالگی در پاریس بعد از یک جلسه پرفشار کاری بر اثر حمله قلبی درگذشت.

آرزو و کلام آخر وی برای دنیا و مردمانش این بود: «جنگ نباشد، غذا باشد. زندگی بدون هیچ گونه تبعیض.»