" به پدرم گفتم می خواهم کاری کنم که از عهده هرکسی بر نیاید. از بچگی دیده و شنیده بودم که چطور مردم می گویند: دخترها نمی توانند ریاضی بخوانند یا فلان کار را انجام دهند و این همیشه باعث آزردگی من می شد می خواستم ثابت کنم که دختر یا پسر بودن فرقی ندارد و اگر انسان استعداد و پشتکار کافی داشته باشد، از عهده هر کاری بر می آید و ثابت هم کردم"

آلنوش طریان، در سال 1299 شمسی در یک خانواده ارمنی در تهران متولد شد. پدرش، آرتو طریان در جلفای اصفهان و مادرش، وارتو طریان در تهران چشم به جهان گشود. آرتو طریان دانش آموخته بازیگری و نمایش از مسکو و پایه گذار دومین مرکز آموزشی هنرهای دراماتیک و تئاتر در ایران بود. پدر طریان پاره هایی از شاهنامه را به زبان ارمنی بازگردانی کرده بود و مادرش در رشته ادبیات و هنر سخنوری در کشور سوئیس تحصیل کرده بود و نخستین زن ایرانی ارمنی بود که شعرهای فارسی را دکلمه کرد.

طریان در سال 1326 مدرک لیسانس خود را رشته فیزیک از دانشکده علوم دانشگاه تهران گرفت و پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی وی مدتی به عنوان مسئول آزمایشگاه های فیزیک در دانشگاه  فعالیت نمود.

وی به زبان های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط داشته و با ترکی و انگلیسی آشنایی داشت.

پس از تلاش بی نتیجه برای متقاعد کردن استادش، محمود حسابی، برای کمک به اعزام وی به خارج از کشور، در تابستان 1328 به تشویق پدر و با هزینه شخصی خود برای ادامه تحصیل به بخش فیزیک اتمسفر دانشگاه پاریس رفت.

یکی از بهترین خاطرات زندگی آلنوش در زمان تحصیل در فرانسه آشنایی کوتاه مدت ایشان با ایرن کوری، دختر ماری کوری، دانشمند معروف، بود. ماری کوری از دوران بچگی بزرگترین الگوی آلنوش طریان در زندگی بوده است.

وی در سال 1337 مدرک دکترای خود را از دانشگاه سوربن کسب کرد و دانشنامه دکترای دولتی خود را از دانشکده علوم دانشگاه سوربن فرانسه در سال 1335 اخذ کرد. ایشان بعد از فارغ التحصیلی در رشته دکترای فیزیک از دانشگاه سوربن پاریس،  با وجود پیشنهاد استادی در دانشگاه به ایران بازگشت. 

پس از بازگشت به ایران، با سمت دانشیار فیزیک در رشته ی ترمودینامیک مشغول به کار شد بعد از آن به عنوان استاد واحد فیزیک ستارگان، که پس از ورود دوبارهی  ایشان به دانشگاه افتتاح شده بود، به تدریس پرداخت. 

در سال 1338 دولت فدرال آلمان غربی بورس مطالعه رصد خانه فیزیک خورشیدی را در اختیار دانشگاه تهران قرار داد و طریان برای این بورس انتخاب شد. و از فروردین سال 1340 به مدت 4 ماه به آلمان رفت و بعد از انجام مطالعات به ایران بازگشت. ایشان  در سال 1343 به درجه استادی رسید و به عنوان اولین استاد زن، در مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران مشغول به کار شد عکس هایی که در این دوره توسط وی از خورشید تهیه گردیدند از سوی مجامع علمی خارجی مورد تقدیر قرار گرفتند. 

آلنوش طریان نخستین بانوی استاد فیزیک ایران، بعد از بنیانگذاری نخستین رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی تاریخ نجوم ایران، و 30 سال تدریس در دانشگاه و پرورش اساتیدی ارزشمند در 15 شهریور 1358 به درخواست خود بازنشسته شد.

آلنوش طریان، فیزیکدان ایرانی و استاد بازنشسته نجوم دانشگاه تهران و از پایه گذاران اخترفیزیک ایران، به خاطر نقشی که در پیشبرد رشته اخترشناسی در این کشور ایفا کرده بود به «مادر نجوم ایران» شهرت داشت . ایشان در زندگی شخصیشان به دلیل مرگ مرد مورد علاقه شان تصمیم گرفتند برای همیشه مجرد باقی بمانند . او هرگز ازدواج نکرد و فرزندی نداشت . علاقه او به علم و دانش سبب شد وصیت نامه ای تنظیم کند و منزل مسکونی خود را بعد از مرگ به ارامنه جلفا و دانشجویانی که محل اسکان مناسبی ندارند ببخشد همچنین آلنوش طریان کتابخانه شخصی خود را به کتابخانه ملی ایران اهدا کرد .

وی سال های پایانی عمر خود را در خانه سالمندان توحید گذراند وی در روز شنبه 14 اسفند 1389 در سن 90 سالگی در خانه سالمندان توحید تهران درگذشت. دکتر طریان که اولین کسی بود که در ایران درس فیزیک ستاره ها را تدریس می کرد، در سال 1358 تقاضای بازنشستگی کرد و به افتخار بازنشستگی نائل آمد.ایشان تنها افتخار خود را تربیت دانشجویان موفق (استادان امروز) می داند.