علی محمد حیدریان در سال 1275 خورشیدی (1314 (قمری)) در شهر اصفهان به دنیا آمد  پدر ایشان حیدرعلیخان مرصع کار و جواهر ساز بود ایشان در همان طفولیت پدر خود را از دست داد و تحت تکفلت برادرش قرار گرفت.

حیدریان تحصیلات خود را در مدرسه های خرد و آلیانس (فرانسه) ادامه داد. حیدریان از جمله شاگردان مستعد و خلاق کمال الملک بود از ابتدای تشکیل هنرستان نقاشی کمال الملک از نخستین هنرجویانی بود که همزمان در کنار استاد کمال الملک به تربیت هنر جویان نقاشی می پرداخت و توانست مدرسه کمال الملک را با اعتبار خاصی به پایان ببرد در آن زمان به وی بورسیه ای برای سفر به خارج و تکمیل مطالعات و هنر خود اعطاء شد. در این سفر سه ماه در بروکسل (بلژیک) و سه ماه در پاریس (فرانسه) به سر برد و با آثار نقاشان بزرگ آشنا شد و به کپی ازآنها پرداخت. بعد از شش ماه بورسیه را ناتمام گذاشت و از پاریس به ایران گشت و مجددا به کار در دانشکده و تعلیم مشغول شد.

 وی همچنین از استادان مؤسس هنرکده نقاشی بود که پس از آن تبدیل به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. حیدریان در سال 1343 به سمت استاد تمام وقت در دانشکده هنرهای زیبا منصوب شد و در تاریخ 29 ماه 1346 با توجه به خدماتش به هنر ایران به عنوان استاد ممتاز دانشکده هنرهای زیبا انتخاب شد. علی محمد حیدریان در تمام زندگی خود هرگز در هیچ نمایشگاه خصوصی شرکت نکرد و اگر هم در نمایشگاه های دسته جمعی شرکت می کرد با اصرار دوستانش بود. وی در رویارویی با منظره، با دقت فراوان به ثبت رنگها و حالات متغیر طبیعت میپردازد. رنگ پردازی  های آثار او حاکی از شناخت دقیق حیدریان از ارزش رنگ و نور بوده که تأثیر آشکار وی از ادراک امپرسیونیستی را نشان می دهد. عناصر نقاشی در نهایت پختگی، به دور از ریزه کاری های رایج در میان شاگردان کمال الملک و حتی شخص استاد، صرفاً با لکه های رنگی درخشان  در بسیاری از آثارش ساخته شده اند. اگرچه حیدریان گاهی تمایلات امپرسیونیستی در آثار خود نشان داده، اما همچون بیشتر شاگردان کمال الملک از اصول نقاشی کلاسیک دور نشده است. با اینکه او از شاگردان مقرب کمال الملک بوده و تأثیرات فراوانی از استادش گرفته، اما تفاوتهایی بین کار او و استاد دیده می شود؛ به طوریکه حیدریان به تدریج با فاصله گرفتن از سبک استاد، به رنگهاى روشن تر و شیوه قلم زنى آزاد روی آورده است. به همین جهت است که برخی حتی کار حیدریان را در طبیعت سازی اندکی برتر از کار کمال الملک دانسته اند. این برتری بیشتر به طرز ساختن رنگ، نمایش نور و همچنین آب و هوای ایران مربوط میشود. در واقع ویژگیهای طبیعت در آثار حیدریان، تماماً مبین شرایط اقلیمی ایران است.علی محمد حیدریان، شاگرد برجسته کمال الملک است که بنا به نظر بسیاری از هنرپژوهان، برجسته ترین شاگرد وی در رنگ گذاری و طبیعت سازی به شمار می آید. او به مدرسه صنایع مستظرفه رفت و با نشان دادن توانایی های خود، به عنوان معلم رنگ روغن برگزیده شد و تا زمان تعطیلی مدرسه در آنجا حضور داشت. وی که به همراه ابوالحسن صدیقی، حسن علی وزیری و محسن مقدم از مؤسسان و نخستین استادان دانشکده هنرهای زیبا در بدو تأسیس در سال 1319 بود، تأثیر مهمی بر نقاشی معاصر ایران و پرورش نسلی از نقاشان، که بعدها جریان نوگرایی در هنر ایران را رقم زده اند، در تاریخ هنر ایران داشته است . سیاری یکی از هنرشناسان حیدریان را پایه اصلی جریان نوین طبیعت گرایی در نقاشی مدرن ایران میداند.

در مقام مقایسهی کار استاد و شاگرد، کارهای حیدریان به مراتب با ارزش تر از نقاشی های خود کمال الملک است. 

آثار باقیمانده از حیدریان را می توان در پنج دسته طبقه بندی کرد: تابلوهایی از صورت اشخاص (پرتره) تابلوهایی از مناظر طبیعی یا فضاهای سربسته مانند اتاق، تابلوهایی با عنوان طبیعت بی جان، تابلوهایی که از آثار نقاشان جهان کپی شده است مانند کارهای رامبراند، ولاسکوئر، رنوار، شیشکین و تی سین و تابلوهای تخیلی استاد مانند تابلوی حضرت موسی (ع) یا تابلوی غدیر خم یا تابلوی حضرت مسیح.

از جمله آثار وی می توان به دو مورد اشاره کرد: کپی تابلوی چوپان "میله" که در مجموعه خانوادگی محفوظ است و چهره ای از پروفسور پاستور که در موزه مؤسسه پاستور پاریس نگهداری می شود.

علی محمد حیدریان تا سال 1367 در کارگاه نقاشی خود مشغول به کار بود و به تربیت نقاشان می پرداخت ، سبک کار حیدریان کلاسیک، ناتورالیسم و گاهی با رگه هایی از تأثیرات قلم امپرسیونیست ها است.

بسیاری از استادان مدرنیست ایران همانند جلیل ضیاءپور، مهدی ویشکایی، محمود جوادی پور، جواد حمیدی، پرویز کلانتری، ناصر عصار، منیر فرمانفرماییان، مرتضی ممیز، غلامحسین نامی، محمدابراهیم جعفری و دیگران از شاگردان علی محمد حیدریان بوده و از آموزه های وی در کار خویش بسیار استفاده کرده اند.

 این استاد نقاشی در اسفند 1368 در خانه خود زمین خورد و پس از آن از صندلی چرخ دار استفاده می کرد تا بالاخره در روز 24 شهریور ماه 1369 دار فانی را وداع گفت.

منابع 

سایت همشهری آنلاین 

تحلیل آثار هنری در سایت حراجی تهران