سید علی اکبر 6 ماهه بود که پدرش بر اثر بیماری طاعون در گذشت و 8 سال داشت که مادرش به علت فقر مالی او را به مرحوم حاج علی اکبر صنعتی زاده موسس پرورشگاه صنعتی کرمان می سپارد حاج علی اکبر صنعتی زاده مرد خیر سرپرستی فرزند یتیم را به عهده می گیرد.

سید علی اکبر صنعتی دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دوران توقف در پرورشگاه به پایان رساند. از آنجایی که هنگام ثبت نام برای شرکت در کلاس ابتدایی نیاز به شناسنامه بود و گروهی از شاگردان پرورشگاه ازجمله سید علی اکبر صنعتی هم فاقد شناسنامه بودند، مرحوم حاج اکبر صنعتی زاده موسس پرورشگاه،  نماینده اداره آمار و ثبت احوال را به پرورشگاه دعوت و از او خواست که برای شاگردان پرورشگاه که فاقد شناسنامه بودند با فامیل صنعتی شناسنامه صادر کند.

سید علی اکبر صنعتی ضمن تحصیل در پرورشگاه با توجه به عشق و علاقه وافری که به فنون نقاشی و مجسمه سازی داشت در حد مقدورات موجود به خلق آثار ارزشمند در پرورشگاه دست یافت. مرحوم حاج اکبر صنعتی زاده که از علاقه و استعداد او در این زمینه ها آگاهی حاصل کرد، همواره موجبات تسهیل در کار و تشویق او برای خلق آثار زمینه ای فراهم می کرد. سرانجام پس از تحصیلات ابتدایی حاج اکبر او را نزد پسرش به تهران می فرستد و در این هنگام به او می گوید:" حواست باشد پسر جان این پول حق همه برادر، خواهر های تو است که در این پرورشگاه زندگی می کنند. پس مواظب باش آن را هدر ندهی و هنری را بیاموزی که آن ها هم به تو افتخار کنند. " 

طی 12 سال در مدرسه کمال الملک در مدرسه صنایع مستظرفه که در آن سال ها به همت مرحوم محمد غفاری معروف به کمال الملک تاسیس شده بود، به ادامه تحصیل مشغول شده و نزد استادان نام آوری چون ابوالحسن خان صدیقی که بعد از کمال الملک ریاست مدرسه صنایع مستظرفه را به عهده داشت، علی محمد حیدریان، حسین خان شیخی و علی رخسار، آمورش دیده و به خلق آثاری ارزشمند در زمینه های نقاشی و مجسمه سازی پرداخت. در آن زمان با آلبرت هوفمان نقاش آلمانی آشنا و شش ماه، عصرها بعد از تعطیل شدن کلاس های مدرسه، به خانه او می رفت و تعلیم آبرنگ می گرفت. در سال 1319 به درجه لیسانس در نقاشی نائل می شود. در همان سال به کرمان می آید و برحسب وظیفه و ادای دین نسبت به پرورشگاهی که در آن پرورش یافته بود تعداد 40 تن از کودکان یتیم پرورشگاه را انتخاب کرده و به آن ها تعلیم نقاشی می دهد که تعدادی از آن ها در این زمینه به موفقیت دست یافتند .

درسال 1324 به تهران می رود و با کوشش عبدالحسین صنعتی زاده موزه ای در میدان توپخانه  « موزه صنعتی تهران»  ساخته و به هلال احمر واگذار می کند. این موزه به عنوان اولین موزه مردمی در سال 1325 هجری شمسی با برگزاری نمایشگاهی افتتاح و با استقبال بسیار زیادی روبه رو شد. دیگری نیز در سال 1330 هجری شمسی در خیابان کالج تولستوی دائر شد که تمامأ اختصاص به نمایش آثار خود استاد داشت.

در 28 مرداد 1332 شمسی بین مصدق و شاه درگیری پیش آمد و حکومت مصدق با کودتا برکنار شد، عده ای آدم جاهل و ناآگاه به نمایشگاه هجوم آورند و مجسمه های بی گناه استاد را شکستند. قصد آن ها شکستن مجسمه هایی بود که بالاجبار علی اکبر از شاه ساخته بود اما اکثر مجسمه های نمایشگاه خرد شد، تابلوهای آن شکست و از بین رفت.

بعد از آن علی اکبر مدتی را با نا امیدی گذراند اما به خود دلداری داد و تصمیم گرفت به جبران آن بپردازد. او هر مجسمه و تابلویی که امکان مرمت داشت - تا آنجا که توانست - از نو ساخت. "دوباره از نو" با دو سال تلاش مداوم، مجسه هایی از شخصیت های بزرگ ایران و جهان ساخت و در آن جا به نمایش گذاشت.

که برخی از آن آثار در مهرماه 1356 برای افتتاحموزه کرمان به این شهر منتقل شدند. در سال 1352 ش عبدالحسین صنعتی زاده پسر حاج اکبر (موسس پرورشگاه) از دنیا می رود و چهار سال بعد از مرگ وی با کوشش نوه حاج اکبر (همایون صنعتی زاده) و جمعی از دوستداران هنر، موزه هنرهای معاصر « موزه صنعتی» کرمان افتتاح می شود.

استاد صنعتی در نیمه دوم عمر، میان نقاشی رنگ و روغن و آبرنگ؛ به فکر اعتبار بخشیدن به نقاشی آبرنگ افتاد. به گونه ای که آرام آرام آبرنگ هایش منزلت مکتب شدن را یافت. از تابـلوهای آبرنگ او می توان به آقا سید حسن، به شوق پرواز، یک جهان رنـگ و نقش، زنـدگی بـا آبرنگ، شبان و موسی کوه و دشت، می شود دوست داشت، زندگی در مرداب، اسب تنها در دشت، عاشقان گل، آن یادها که رفت، سپیده دم دهکده، یاد ایام کودکی، باغ بی حصار، پناه ، جمعه سبز و ... اشاره کرد .

مکتب نوین آبرنگ استاد سید علی اکبر صنعتی، تحولی بود بنیادین و شگفت انگیز که بی اغراق نسلی را در عرصه نقاشی رهرو خویش ساخت. طی چند دهه فعالیت هنری بیش از 2000 تابلوی رنگ و روغن، آبرنگ، موزاییک از سنگ و حدود 400 مجسمه پدیدآورد که در دو موزه به نام وی در کرمان و تهران، سایر موزه های داخل و خارج از کشور و مجموعه های خصوصی نگهداری می شود.

از مشهورترین کارهای او فرشته عدالت است که در ورودی کاخ دادگستری تهران به همراه ابوالحسن صدیقی و ارژنگ رحیم زاده آن را طراحی و ساختند. 

وی در سال 1379، منتخب فرهنگستان هنر در بزرگداشت نام آوران بود.و طی توقف خود در تهران نمایشگاه های دائمی برپا داشت .

او تنها هنرمندی در ایران است که نامش روی دو موزه ثبت شده است موزه ای در کرمان که بر سردرش نوشته اند موزه علی اکبر صنعتی و دیگر موزه ای که گرچه نامش بر بالای آن نیست اما همه آن را به نام موزه صنعتی تهران می شناسند.

در کرمان هم علاوه برمجسمه و تابلوهایی که مرحوم صنعتی زاده در آغاز فعالیت خود، یعنی بعد از سال های 1320 تهیه و درسالن پرورشگاه جای داده بود، توسط حسن حبیبی معاون رئیس جمهوری وقت تعدادی مجسمه و تابلو از آثار سید علی اکبر صنعتی زاده به مبلغ 500 میلیون ریال خریداری و در سالن پرورشگاه صنعتی در ردیف دیگر آثار موجود قرار داده شد و موزه جالبی تشکیل شد که همه روزه مورد بازدید گردشگران و پژوهشگران قرار می گیرد. علی اکبر صنعتی در طول سالیان زندگی خویش در تهران، نمایشگاه هایی دائمی تشکیل داد و در 13 فروردین 1385 در 90 سالگی در تهران چشم از جهان فروبست. پیکر استاد علی اکبر صنعتی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

منابع 

مقاله لادن پارسی  « آبرنگ های علی اکبر صنعتی در نگارخانه سعدآباد »

مقاله آزاده یوسف نژاد « علی اکبر صنعتی، هنرمندی که مجسمه هایش روح دارند »